The Ancient Call

(I think this was was written in 2006 or so)

Prone to extremes am I
Satisfied with only the best
The best healer, the best combatant, the best poet
The best of the best with no place for the rest.
I am a lover, but it's not love that bonds me
I am a fighter, I strive for devotion and loyalty
For the sword must be molded in fire and thunder
in trials and tribulations, a pure and ultimate force
I call upon the four elements and stand before the four winds
a natural intoxication of knowledge and energy unified
I like Gods legion to be amused as well when the kingdoms fall
When we wash our feet in the blood of the wicked
I want them to attack in fury, merciless and full of wit
before the ancient winds will whisper in their ears
"Come back holding your shield or being carried upon it!"

Black Consumption

Satan was thrown out of Heaven because of his pride
Many are jailed because they were blinded by pride
Justifiable pride comes not out of love for thyself but for others
Like a mothers pride when her child learns well
So there are two different sources where pride comes out off
Be aware of which one you have
- the wrong one consumes you,
And will throw you out of Heaven too

Damocles and Pandora meet Deus ex Machina

I have a curse that needs to be lifted
A therapist will blame it on childhood
A psychic will talk about bad karma and what I did wrong in a past life
A priest will tell me to pray and repent my sins
A drunk will tell me to raise a glass until I forget about it
Therefore chose your friends carefuly.
narrow minds, will give narrow opinions
Hateful minds, will give hateful speeches
None will lift you up, but drag you down in their sorrow
Now I say, this was just a moment of weakness,
for yes there is a curse
but just like with every great gift comes a lot of responsibility so I stick by Aristophanes's side..
just wait for the plot twist

Jehova's getuige aan mijn deur 

Ik zeg: "Vriend, ik sta al in het licht,
Kijk een paar deuren verder, daar is het donker."
Maar nee, hij bleef vragen stellen.
Om me te proberen te overtuigen voegde hij toe:
"Ben je niet bang voor de hel?"
"Nee, zeker niet," antwoordde ik.
Ik vertrouw volledig op Gods rechtvaardigheid.
Als ik in de hel beland,
dan is het omdat ik daar verdien te zijn. 

Mijn Rubicon

(een elegie in minor) 2025

In de donkere nacht van de ziel,
waar de maan slechts sluimerend waakt
en sterren verbleken achter het kolos van menselijk schroot
rondom de verdwaasde aardkloot,
loop ik — niet verloren,
maar gevoelsmatig doelloos.

Rond mij gillen ze om kogels, altijd om de dood —
voor hem, voor haar, voor iedereen die anders ademt.
Hun harten, galgen vol meningen.
Hun monden — slachthuizen met een glimlach.
Kauwend op karkassen met een krant in de hand
Een Holocaust, zachtmoedig en stil,
in plastic verpakt en biologisch verantwoord.

Zeg me dan —
wat voor een licht jij bent,
als je enkel voor de kleinen schijnt
maar je woorden niets wegen
in het gerecht van de wereld?

Wat is de waarde van licht
als het niets weegt in de duisternis?

En toch ga ik verder.
als mens die weigert te verharden.

Tot groot verdriet — en niemand die het ziet —
besef ik: ook nu schuilt geen meerwaarde
in wat ik doe.

Ik heb de beslissing gemaakt:
ik ga de Rubicon oversteken.

Wellicht ligt dáár, 
in de overzijde van handelen,
de plek waar de ziel kan ademen.

The Stone Heart of Prometheus 

I walk with a blade still lodged in my chest,
not from a single hand,
but a parliament of ghosts —
each one once welcomed, each one once fed.

My heart, once supple,
now whispers through cracks of ancient stone.
The final wound was mine to deepen.
I took the hand that struck
and pressed it inward.
No healer dares remove the steel,
for the steel now is me.
The scar is scripture,
etched in silence, read by no one.

They say Achilles fell by his heel,
but I —
I drove the blade myself.

Now I walk beside Prometheus,
not for his fire,
but for the rock that broke him daily —
and still, he did not beg.

Call it wisdom bought in blood,
but I shall not bleed again
for hands that tremble when they hold the knife.

Aphorism

When you are close but still too far,
It does not matter where, but who you are.  

Finis erit, prima Fuit

The devoted love of Penelope awaiting Oddyseus
Samsons love for Delilah
Real love knows no limits, no boundries,
Its unconditional. Its Divine.
It waits and gives. Hopes.
Remains in faith against all odds.
When one loves with a pure love that succeeds petty emotions, the love looses its impatience, selfishness and expectations.

Red Rose

(sent to a soldier in 2010)

Oh ye brave men, scattered around the globe
How I crave for this delight
The moment in which we all walk together
To enter the final fight.
I can hear all their hearts beating,
as loud as thunder.
Thus, courageous soldier
Let not alone my letters follow you,
wherever thoust might be,
For see the warmth of the sun as my extended arms,
when the sunbeam shines upon thee.
For as God shaped man in His likeness,
The blood debt shall be repaid
Tyranny, corruption, deceit and confusion
Cutting with a sharp blade the veil of disillusion
The ancient war - the time is now
The endless line drawn in the sand
Blood for Blood - by the righteous hand.

Nameless poem, written in 2019:

like a lioness in a cage
self-imposed,
the wall so tall
a little bite
a little blood
a little lick
a little bit to satisfy the thirst
alas one drop will release the beast
it's a pigeon anyway

Lullaby

(written in 2003 or so)

Aimlessly wondering - bathing in disgrace
Sold their souls to pleasure, no dignity remained.
The flock, the sheep, awaiting to get devoured
the helpless ignorant mass
- living their final hours,
Their weights crushed by responsibility ignored
For in last days of judgment - they all shall taste the sword.

Aforisme

Ik maak voor niemand een knieval
Alleen voor God.
En als ik die knieval maak,
ben ik juist op mijn sterkst.

Groundhog Day

Elke keer een stukje verder zwemmen
op dat stukje hout, zo oud
en wanneer dan de kust in zicht is,
pakken donkere wolken zich samen,
gaat het onweren en hagelen
en sleept de woeste zee je weer terug
De dag breekt aan de zon schijnt
en je gaat weer zwemmen vol goede moed
Soms kom je een drenkeling tegen
je biedt een stuk van je hout aan en samen zwem je verder
je denkt, als ik nu rust kan jij zwemmen
en andersom, zo komen we er wel
maar het was geen mens, het was een meerman
die zich vermaakte om je leed
en toen hij uitgelachen was,
weer terug in de diepte gleed
En wanneer dan de vermoeidheid zijn tol eiste
het lied van de sirenes zo lieflijk klonk
De zon tot hallucinaties zorgdroeg
en je van de zoute zee dronk
langzaam het water je longen vult
is daar een stuk hout,
die plotsklaps uit de hemelen valt
Repeat.
Koor: Maar bekijk het van de zonnige kant!
Je zwemt in de zee, maakt dingen mee. Wat een genot!
Niet klagen maar dragen niet klagen maar dragen niet klagen maar dragen niet klagen maar dragen 

Oorworm 

Een slechte tegenstander is een aanval op je intellect.
Het toont van geen enkel respect
Hoe wil je een mens analyseren die zijn mentale condities beheersen kan
Die je beter kent dan jij jezelf.
Die weet dat hij altijd op het toneel staat,
omdat de wereld toekijkt of hij door het ijs zal zakken
Hoe wil je plannen smeden in het geniep
Als de ander ze in zijn dromen ziet.
Hoe wil je de ziel uit de mens halen.
Dat lukt je niet. 

Arrow 

They don't talk to you but about you
good or right, does not matter
Lonesome my Father must be
when they speak of Him in sheer vanity
Only in their darkest moments
they remember his name.  

Changing Seasons

(written around 2010?)

Years are passing by
wrinkles are forming around the eyes
my black cat's whiskers turning white
sending prayers by candlelight
There is no cure for the occasional loneliness
and as long as I remember,
no remedy for December.